Overal kom je het tegen. De verwachte arbeidsmarktkrapte die de komende jaren echt fors zal gaan toenemen. Wat houdt dat nu in en wat doe je eraan. Buiten alle stappen en acties die je al onderneemt om een aantrekkelijk werkgever te zijn, zullen er toch collega’s zijn die besluiten dat het gras elders groener is. Er ontstaat dus een vacature.
Op dit moment zijn er zoveel verschillende manieren om vacatures onder de aandacht te brengen. Bijvoorbeeld via de eigen website, de eigen medewerkers die als ambassadeur optreden, social media zoals Twitter, Facebook en Linkedin, traditionele media en natuurlijk niet te vergeten de uitzend-, detacherings- en W&S bureau’s. Als de kippen zijn die erbij, zodra ze lucht krijgen van jouw vacature. Nu heb ik hier op zich niets op tegen. Het is alleen maar prettig wanneer er meer ogen meezoeken naar dat schaap met vijf poten, waarnaar ik op zoek ben. Die persoon die echt alle kwaliteiten en competenties in huis heeft, waardoor hij of zij zo uitstekend past op de functie en binnen het team. Ja, ik weet het, ik heb nogal wat eisen als het gaat om het binnenhalen van een goede kracht. Tenslotte wil ik ook gaan voor de lange termijn relatie en ben ik ook van mening, dat je werkomgeving bijna aan moet voelen als thuis. In ieder geval een plek waar je met plezier naar toe gaat en waar je energie van krijgt. Collega’s, sfeer, werkinhoud en verantwoordelijkheden zijn daarbij heel belangrijke peilers.
Dus nogmaals heel prettig, wanneer mensen om mij heen meekijken naar die collega naar waar ik op zoek ben voor het bedrijf. Ook in tijden van krapte op de arbeidsmarkt; op bijvoorbeeld communicatie, administratieve of secretariële vacatures ontvang je al snel zo’n 80 brieven! Dus 80 keer bevestigen, 80 keer lezen, 80 keer filen, 80 keer een uittreksel en wellicht 77 keer afwijzen. Uit eigen ervaring; hier gaat een hoop tijd in zitten! En tijd kost geld.
Dan is zo’n bureau echt een uitkomst! Wat ik echter wel heel jammer vind, is dat ik iedere keer zo teleurgesteld word. Er belt een accountmanager of consultant met de mededeling dat zij dé juiste kandidaat hebben voor de functie, of je wordt van te voren gebeld en ze vragen of ze mee mogen zoeken. Natuurlijk, zeg ik dan. Ik blijf naïef en ik blijf hopen op die perfecte kandidaat. Het gevolg is dat je niet 80 brieven hebt die je kunt behandelen, maar minstens 95 brieven!
Dus de keer daarop maak ik een keuze; ik kies nu voor werving en selectie alleen via een bureau. Ik schrijf een aantal bureau’s aan, bureau’s die de organisatie waar ik voor werk al jaren kennen. Waar ik dan vanuit ga, is dat ik op basis van de ontvangen cv’s direct een afspraak kan inplannen met de kandidaat. Zonder de cv’s van te voren te lezen! Want het hele werving en selectie proces heeft het bureau mij uit handen genomen! Heerlijk! Wat scheelt dat een hoop tijd! En zoals ik al zei, tijd kost geld. Bam! Wat een teleurstelling. Ik krijg stapels cv’s aangeleverd, waarvan ik het gros weer afwijs. Het scheelt dus helemaal niet in tijd. Ik zit het werk te doen, waarvoor ik een bureau betaal. Hoe dit toch mogelijk is, is mij een raadsel. En is er een keer een match, is het in mijn ogen een gelukstreffer. Wanneer je maar met genoeg cv’s blijft schuiven, komt er vanzelf wel een keer een geschikte kandidaat op je pad. Ik ben benieuwd of er bureau’s zijn, die van zichzelf durven te zeggen, dat zij echt het verschil maken, dat zij twee á drie kandidaten aanleveren die allemaal uitstekend op de functie passen. Dat ik, zonder het cv te lezen, er op kan vertrouwen dat het gesprek geen verloren tijd is. Utopie of mogelijk? Wil het bureau wat echt de werving en selectie uit handen neemt, nu opstaan?
Of blijf ik het gewoon zelf doen? Al die brieven lezen, adverteren op alle mogelijke social media? Tenslotte ook weer een mooi PR moment! Kandidaten uitnodigen, oefenen op je gesprekstechnieken, testen van je mensenkennis, een presentje meegeven, een vergoeding geven voor de reiskosten die ze gemaakt hebben voor het sollicitatiegesprek. Hup, ondanks dat ze worden afgewezen, toch weer een aantal ambassadeurs erbij….
Ik ben er nog niet uit; de tijd zal het leren….
